Saarland
Duitsland is voor ons geen typsich vakantieland. Ja, we zijn er allemaal al eens doorgereden, op weg naar de besneeuwde Alpen. En Berlijn, naar daar is het goedkoop vliegen. Waar wie is er in de zomer al eens twee weken naar pakweg het Zwarte Woud geweest? Meestal geraken we niet verder dan een weekendje Riesling inkopen aan de Moesel.
En toch loont het de moeite om in dit land eens rond te kijken. Op vele plaatsen zie je dezelfde glooiingen als in Oost-Vlaanderen of Vlaams-Brabant. Maar de heuvels zijn er net iets hoger, de dalen net iets dieper. Ver is het niet, je rijdt er zo naartoe. En zodus belandde ik op impulsieve wijze in het Saarland, het miskende zuidelijke broertje van de Moesel.
Zo’n streek kan je moeilijk toeristisch noemen. Een warme maaltijd vinden op een zondagavond is er niet evident. Alles draait er rond de landbouw, en dat zal je geweten hebben. Koolzaadvelden zo ver het oog rijkt. Een beetje zoals in Bertem, maar dan in ’t groot. En die landbouwers, die weten maar al te goed hoe rijk ze daar zijn. “Es ist so schön hier, aber hier kommt kein Mensch!”, zei er eentje goedkeurend tegen mij, toen hij mij aantrof op zijn akker. Die boer heeft gelijk, die Menschen nicht.
